Με τη με αρ. 61/2023 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Ευβοίας, έγινε δεκτή η ασκηθείσα έφεσή μας κατά της τράπεζας και κατά της πρωτόδικης απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χαλκίδας, με την οποία είχε γίνει δεκτή η αγωγή της τράπεζας κατά των εντολέων μας και απαγγέλθηκε η διάρρηξη καταδολιευτικής δικαιοπραξίας (γονικής παροχής ακινήτων μητέρας προς κόρη).
Το Δικαστήριο αφενός δέχθηκε τη για πρώτη φορά προβολή νέων ισχυρισμών στην κατ’ έφεση δίκη και αφετέρου έκανε δεκτό τον ισχυρισμό μας ότι η μετά τη μεταβίβαση των ακινήτων της εναπομείνασα περιουσία της οφειλέτιδας ήταν καταρχήν αφανής και ανύπαρκτη, για την αντίδικο τράπεζα όμως ήταν γνωστή και επαρκούσε για την κάλυψη της επίδικης οφειλής της. Ως εκ τούτου, δεν πληρούται η βασική προϋπόθεση του άρθρου 939 ΑΚ για τη γέννηση της αξίωσης του δανειστή προς διάρρηξη της γενομένης από τον οφειλέτη προς τρίτο καταδολιευτικής απαλλοτρίωσης περιουσιακού του στοιχείου, δηλαδή η ανεπάρκεια της υπολειπόμενης εμφανούς περιουσίας του προς ικανοποίηση του δανειστή.
